“Ik hoopte altijd op nóg een wedstrijd”
Legendarisch FC Groningen verdediger Claus Boekweg (57) voetbalde in zijn profcarrière tegen grootheden als Romario, Jürgen Klinsmann en Marco van Basten. Hij begon als jochie uit Vinkhuizen bij de pupillen van S.V. Lycurgus, op sportpark West End.
‘Wij woonden daar in de buurt. Eerst in Paddepoel, een tijd in Kostverloren, later in Vinkhuizen. Twee oudere broers speelden bij Lycurgus. Ik begon in F3.’
Tweede vader
‘Wij hadden het thuis niet breed. Mijn vader was ziek, hij lag de hele dag op bed. We gingen nooit op vakantie. Bij Lycurgus had ik een coach, Bouke Zijlstra, die was als een soort tweede vader voor me. We hadden het altijd over voetbal. Mijn jongere broertje en ik zijn zelfs een paar keer met hem en zijn vrouw Gré op vakantie geweest.’
Wat herinner je je van de zaterdagen op de club?
‘s Ochtends had je een wedstrijd met je eigen team. Daarna bleef ik de hele dag op de club hangen. Naast de kantine had je veld 14, een soort trainingsveld. Daar ging je dan lekker op de goal knallen. Ik hoopte altijd dat een ouder elftal spelers tekort kwam en zou vragen of ik mee wilde doen. Dat gebeurde ook vaak.’
Buurmeisje
‘Op mijn zestiende speelde ik al in het eerste. Ik was niet groot of sterk, maar ik had wel de mentaliteit. Buiten het veld ben ik rustig en sociaal, maar in het veld ging er een knop om. Ik kon vrij hard spelen. Niet gemeen, maar hard op de bal. Tegenstanders speelden tegen mij nooit een makkelijke wedstrijd. Mijn buurmeisje kwam altijd kijken. Ze heeft alles meegemaakt, Lycurgus, FC Groningen, de Europese wedstrijden. We zijn nu al 35 jaar getrouwd.’
Voorzet van rechts
‘Ik werd gescout in een wedstrijd waar ze eigenlijk een andere speler kwamen bekijken. In het seizoen ’86-’87 maakte ik mijn debuut bij FC Groningen, tegen AZ. Ik viel in en kwam naast John de Wolf in het centrum te spelen. Mijn eerste Europese wedstrijd weet ik ook nog goed, tegen Galway United. Ik gaf een voorzet vanaf de rechterkant, en de grote Peter Houtman scoorde daaruit. Ik was natuurlijk hartstikke trots. We wonen nu in Meppel. Ik denk met warme gevoelens terug aan mijn tijd bij Lycurgus. Mijn broer is er nog steeds wedstrijdsecretaris. Ik moet er nodig weer eens heen.’
Op de teamfoto staat Claus 2de van rechts (staand)
