"Ik heb veel aan sport te danken"
Jop van der Laan is sinds dit voorjaar sportambassadeur van Groningen. De 27-jarige rolstoelrugbyer behaalde eind april met TeamNL een vijfde plaats op het Europees Kampioenschap. Daarna stoomde Jop meteen door en won met Oranje in Australië de Santos World Challenge. Nu wacht de WK-kwalificatie, maar de ultieme droom is en blijft Goud op de Paralympische Spelen.
Jop is een geboren en getogen Groninger. Hij was als kind al heel sportief, ondanks een beperking. Jop is geboren met cerebrale parese: een bewegings- en houdingsstoornis. Daarnaast is hij slechthorend en gebruikt een gehoorapparaat. Dit weerhield hem niet om in zijn jeugd veel te sporten. Zo voetbalde Jop jarenlang met veel plezier bij Kids United in Groningen. Toen de spierkracht in zijn benen afnam, ging hij op zoek naar een andere sport.
Mooiste sport
Via Stichting BEA in Haren kwam Jop uit bij handbiken, maar schakelen en remmen bleken door zijn beperkte rechterarm te lastig. Vervolgens werd hij op het spoor gezet van rolstoelrugby. Aanvankelijk zonder veel succes. “Op de eerste training bakte ik er niks van. Ik draaide alle kanten op en vond het nog niet erg leuk,” vertelt Jop. Op aandringen van zijn moeder hield hij toch vol. “Uiteindelijk leerde ik door een aanpassing aan een handschoen en een wiel toch mijn rechterarm te gebruiken.” Vanaf dat moment ging het hard. Rolstoelrugby bleek dé sport waar Jop zijn energie in kwijt kon én talent voor had. “Na de eerste wedstrijd die ik speelde was ik helemaal verkocht! De hits, passie en het tactische gedeelte van rolstoelrugby maken het voor mij de mooiste sport.”
Topsporter
Via rugbyvereniging Quad Fighters werd Jop in 2014 geselecteerd voor het Nederlands Rolstoelrugbyteam. In 2019 rondde hij zijn studie Sport en Coaching af op het Johan Cruyff College. Sindsdien is hij fulltime topsporter en traint zo’n 25 uur in de week. De afgelopen jaren maakte het team, met Jop als belangrijke basisspeler, een enorme ontwikkeling door. TeamNL bezet inmiddels de twaalfde plaats op de wereldranglijst. Met het Nederlands team reist Jop de hele wereld rond om toernooien en wedstrijden te spelen. Winnen van Nieuw-Zeeland tijdens het Paralympic Qualification Tournament 2024 was daarbij een hoogtepunt. Evenals het Europees Kampioenschap in Den Haag.
Paralympische droom
Desondanks is deelname aan de Paralympische Spelen zijn ultieme droom. En dan vooral een gouden medaille. Het liefst op de Spelen van 2028 in Los Angeles of in 2032 in Brisbane. “Dat is waar ik alles voor laat. Al ben ik tachtig: ik moet en zal die medaille winnen. Daarnaast hoop ik dat de Paralympische sport meer bekendheid en waardering krijgt. En ik wil met veel passie en plezier blijven trainen en sporten op hoog niveau.”
"Ik vind dat iedereen in Groningen altijd de mogelijkheid moet krijgen om te kunnen sporten"
Uitlaatklep
Naast de sportieve doelen is er nog een reden waarom rolstoelrugby voor Jop dé sport is. Zijn jeugd was niet gemakkelijk. “Door mijn beperking heb ik het op school best moeilijk gehad en ook daarbuiten veel meegemaakt wat niet leuk was.” Tijdens zijn puberteit belandde Jop in een depressie. “Ik wist geen raad meer met mezelf. Rolstoelrugby heeft me geholpen om mijn emoties te uiten. Sporten was voor mij een uitlaatklep om alles te kunnen verwerken. Ik heb dan ook veel aan de sport te danken.”
Acceptatie
Door de sport heeft Jop meer zelfvertrouwen gekregen en zichzelf leren accepteren. “Vroeger zat mijn beperking me in de weg. Ik wilde een valide persoon zijn en met voetbal de top bereiken. Door mijn sport en de ervaringen met het Nederlands team heb ik geleerd dat je ook mét een beperking de top kunt halen. In ons team hebben we allemaal een handicap. Maar niemand maakt daar een punt van en iedereen doet er alles voor om het beste te bereiken. Dat heeft mij ook gemotiveerd.”
Sportambassadeur
Met zijn achtergrond én als topsporter probeert Jop ook andere mensen te inspireren. Dit doet hij niet alleen via het rolstoelrugby, maar zeker ook als nieuwe sportambassadeur van Groningen. “Sporten en bewegen is heel belangrijk. Het is goed voor je gezondheid maar misschien nog wel belangrijker, voor je mentale welzijn. Daarom vind ik dat iedereen in Groningen altijd de mogelijkheid moet krijgen om te kunnen sporten.”
