Rolstoelrugbyer Jop van der Laan

Sport050
Nieuws
Rolstoelrugbyer Jop van der Laan

“Je moet een beetje gek zijn om deze sport te doen”

Rolstoelrugbyer Jop van der Laan (26) greep met het Nederlands team net naast kwalificatie voor de Paralympische Spelen in Parijs. Over vier jaar moet het lukken. “Ik ga door tot ik een gouden plak om m’n nek heb.”

Waarom ben je gaan rugbyen?
“Als kind voetbalde ik bij Kids United. Maar in de pubertijd gingen mijn benen achteruit. Ik dacht: hiermee ga je de top niet halen. Een talentscout zei: jij moet gaan rugbyen. Ik had tot mijn zestiende nog nooit in een rolstoel gezeten. Ik dacht dat dat niet kon, omdat één hand niet goed werkte.”

Wat heb je precies?
“Ik heb cerebrale parese. Bij mij uit zich dat in een verhoogde spierspanning in mijn benen en mijn rechterarm. Mijn moeder liep tijdens de zwangerschap een virus op. Het is pure pech.”

De top halen, zeg je. Dat was meteen je doel?
“Ik wil altijd meer en ik wil altijd winnen.” Waar komt dat bij jou vandaan? “Mijn pubertijd was niet makkelijk. Misschien komt daar de drive vandaan om alles eruit te halen wat erin zit. Ik wil wat bewijzen.”

Bij rolstoelrugby gaat het er ruig aan toe. Wat vind je daar leuk aan?
“Je maakt inderdaad flinke hits met de rolstoelen tegen elkaar. Net botsauto’s die op elkaar knallen. Ik haal daar ook de kick uit.”

Je moet niet bang zijn voor pijn lijkt me.
“Nee. Behalve de schrammen en blauwe plekken die ik heb valt de pijn wel mee. Ik ben inmiddels wel wat gewend. In het begin denk je: wat gebeurt hier? Je moet een beetje gek zijn om deze sport te doen.”

Wat betekent het voor jou om in het Nederlands team te spelen?
“Voor mij is het niet zo makkelijk om een baan te krijgen als voor valide mensen. Dat je dan in een sport je land vertegenwoordigt en presteert op wereldniveau, daar ben ik heel trots op.”

Het lukte net niet om de Paralympics in Parijs te halen. De volgende Spelen dan maar?
“Ik ben in Parijs geweest om te kijken. Het heeft mij er alleen maar in bevestigd dat ik daar ooit aan wil deelnemen. Het liefst over vier jaar in Los Angeles, maar anders over acht jaar. Of twaalf. Ik ga door tot ik een gouden plak om mijn nek heb. Ook al moet ik er zestig voor worden, of tachtig.”

Jop van der Laan

Het nieuwste Sport050 magazine online lezen? Klik hier!