Van de straat af! De gym in!
Een gulle tante maakte het mogelijk dat Sirano ‘t Zand (32) leerde kickboksen. Als eigenaar van vechtsportschool Fight Academy Groningen zet Sirano zich nu op zijn beurt in om minder kansrijken de mooie effecten van sporten en bewegen te laten ontdekken.
Van straatschoffie, naar het leger, naar sociaal werker, naar eigen kickboksschool. Neem ons eens mee op die reis, Sirano.
“Crimineel is een groot woord, maar ik had zo mijn streken. Vijf middelbare scholen heb ik gezien. Jaar hier, jaar daar. Op mijn 17e ging ik zonder diploma de dienst in. Ik diende bij de infanterie, ging op uitzending naar Afghanistan, en zat bij het Duits-Nederlands legerkorps. Ik besloot wat van mijn leven te maken en ben een opleiding social work aan de Hanzehogeschool gaan doen. Toen had ik al in mijn hoofd een sportschool te openen waar vechtsport en het sociale veld samenkomen.”
Hoe kwam je op kickboksen?
“Als puber ben ik via Bureau Jeugdzorg bij een vechtsportschool beland. Ze dachten dat kickboksen mij zou kunnen dimmen, in houding en gedrag. Thuis was er op dat moment geen geld voor sport, maar ik had een lieve tante die het voor mij wilde bekostigen. Ik vond kickboksen te gek. Je komt jezelf tegen, fysiek, mentaal en cognitief. Het brengt lichaam en geest bij elkaar.”
Je hebt inmiddels je eigen sportschool, Fight Academy Groningen. Wat is je missie?
“Vechtsport toegankelijk maken voor iedereen. Door verschillende vormen van kickboksen voor verschillende doelgroepen aan te bieden. We hebben trainingen voor mensen die niet willen sparren maar gewoon aan hun conditie willen werken. We hebben ladies-only, boksen voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking en lessen voor kinderen. Ik verzorg ook individuele trajecten en workshops op scholen.”
Een kickboksschool stap je niet zomaar binnen. Hoe verlaag jij de drempel?
“Iedereen is vriendelijk. We helpen elkaar. Geen haantjescultuur zoals je dat verwacht in een kickboksschool. Ik geef het voorbeeld. Lead by example. We willen een veilige omgeving creëren waar mensen zich thuis voelen. In de les wordt keihard gewerkt en vervolgens zit iedereen gezellig een kopje thee met elkaar te drinken. Hard werken, hard ontspannen, zeg ik altijd. En als er een groot gala is - Rico Verhoeven tegen Badr Hari of zo - kijken we dat met zijn allen op een groot scherm. Geld is hier ook geen belemmering. Als jij geen geld hebt om te trainen, gaan wij een manier zoeken hoe het wel kan. Ik heb iemand gehad die de zaal schoonmaakte, in ruil voor een lidmaatschap.”
Jij bent één van de aanjagers van het Gronings Sportakkoord. Wat houdt jouw rol in?
“Mijn onderneming zit in Sportcentrum Noord in de Hoogte, dat speciaal bedoeld is voor de omliggende wijken. Ik haal de vraag op uit de wijk, samen met anderen. Daarop bouwen wij activiteiten. Dat is dus breder dan kickboksen. Voorbeeld zijn twee middagen in de week waarop kinderen hier bezig gaan met gezonde voeding en bewegen. We voetballen dan met ze, gaan kickboksen, wandelen of schaatsen. Een ander voorbeeld is de fitnessruimte die we hebben gebouwd. Dagelijks komen daar twintig, dertig wijkbewoners, om tegen zeer laag tarief te bewegen én te ontmoeten.”
Wat zijn je langetermijnplannen?
“Ik leef mijn droom. Maar ik ben nog maar net begonnen. Komend jaar wil ik mij extra gaan richten op problematische jeugd die veel op straat hangt. Ik hoop daar leuke trajecten voor te bedenken om ze van de straat te krijgen. De gym in. Op naar een positievere levensstijl.”
Lees hier meer over het Gronings Sportakkoord.
TEKST: ELLIS ELLENBROEK
FOTO: ERIK BRAND
